Ik heb een nieuw plekje

De maand januari is nog niet eens voorbij en één van mijn goede voornemens kan ik nu al van mijn lijst afstrepen. Stiekem was ik al een tijdje bezig met dit project, maar ik vind het nu wel een mooie tijd om mijn nieuwe plekje met jullie te delen en daar mijn verdere avonturen te posten. Mijn eigen website en domein. WAAAAH, dit is zo cool. Gelukkig had ik hulp van mijn grote redder, want zonder meneer was dit allemaal niet gelukt.

Er zijn nog een paar puntjes die op de I gezet moeten worden, zoals de verhuizing van Bloglovin en ik moet nog even uitzoeken hoe ik de mensen die me volgen via WordPress mij nu ook weer kunnen volgen. Als er nog iemand tips heet hoor ik graag.

Voor nu eerst, klik op de afbeelding hier beneden en je wordt door gelinkt naar mijn nieuwe plekje.

The Normal Heart

Ik had grote verwachtingen. Misschien waren ze te hoog. Soms heb je dat, je start een film met de gedachte dat de film je van je stoel zal blazen en dat je niet kan geloven wat er gebeurd. Dat deed ik, maar nadat de film was afgelopen zat ik nog steeds op mijn stoel en was ik teleurgesteld. Ik had een hele andere film voorgesteld. Misschien verwachte ik dan toch teveel in een goed einde.

Ik heb het over de film ‘The Normal Heart‘. De film speelt zich af in de jaren tachtig in New York. De eerste tekenen van HIV-AIDS  komen tevoorschijn en de gehele homogemeenschap probeert te vechten voor erkenning, onderzoek en hulp samen met een dokter die als één van de weinigen het gevaar ziet. Ze proberen erkenning te krijgen voor hun zeer grote probleem, maar er gebeurde niets. Helemaal niets en dat vond ik onwijs jammer. Ik wil niet zeggen dat het geen indruk heeft achter gelaten. De gehele gemeenschap probeerde zo hard erkenning te krijgen en ze werden zo genegeerd, gediscrimineerd en niemand wilde ze helpen. Wat voel je je dan machteloos als iedereen om je heen doodgaat en dat er niemand in de politieke wereld die het wat kan schelen of wil helpen omdat het in de homogemeenschap is. Er zit eigenlijk geen happy ending aan en dat hoorde ook eigenlijk niet bij deze film, maar ik had het persoonlijk fijner gevonden dat er daadwerkelijk een kleine doorbraak plaatsvond. In plaats van twee uur kijken en uiteindelijk niet weten wanneer de overheid wel luistert en daarmee het onderzoek start.

Een heel groot pluspunt van de film was de cast. Jeetje, wat heb ik daarvan genoten! Ze waren gewoon perfect. Iedereen speelde zijn rol met zoveel overgave en ze zijn niet bang om shockerende scenes te laten zien met veel seks, sterk vermagerende mannen en hele zieke patiënten. Mijn grote tv liefde Matt Bomer veranderde in een heel erg zieke vermagerde patiënt en dat was heel heftig. Ook andere castleden zoals Mark Ruffalo speelde fantastisch, hoewel ik hem soms wel een klap in zijn gezicht wilde geven. Jim Parsons (die ook Sheldon speelt) had ook een grote rol en hoe bijzonder was het om hem eens wat anders te zien doen dan Sheldon spelen.

De film heeft dus echt wel indruk op me gemaakt. Hoe machteloos en verschrikkelijk zal je je voelen als man in New York rond die tijd. Geen ziekenhuis die wilt hebben, een piloot die niet met je wilt vliegen en helemaal niemand die geld geeft voor onderzoek. Je verliest je vrienden meer en meer en je kunt er helemaal niets tegen doen. Wat een verschrikkelijk gevoel moet dat zijn! De cast vond ik ook echt heel fijn, maar ik had graag nog een kleine doorbraak gezien. Een klein lichtpuntje in de duisternis.

Heb jij er wel eens van gehoord of toevallig ook gezien? Ben benieuwd wat jullie ervan vinden.

Jildou in Helsinki

Mijn eerste berichtje vanuit Helsinki. De stad waar echt héél veel sneeuw ligt. Op zoveel was ik mentaal nog niet voorbereid. Gelukkig heb ik de warme schoenen en snowboots mee, dus koude voeten heb ik niet. Mijn eerste twee dagen zijn nu bijna voorbij en ik vind het wel eens tijd voor een kleine update. Ik heb helaas nog geen foto’s om met jullie te delen, maar die komen zo snel mogelijk!

Dus hoe is het hier? Nou, niet eens zo koud als dat ik had verwacht. Hoe kan het ook anders, het is maar een paar graden boven nul. Dat betekent ook dat alle sneeuw die blijkbaar maandagavond gevallen is, nu aan het smelten is wat onwijs veel troep geeft en de hele straat veranderd in een ijsbaan. Ondanks dat zie ik de mensen gewoon hardlopen dus blijkbaar moet het gewoon wennen. Gisteren kwam ik aan rond drie uur ’s middags en werd ik vanaf het vliegveld naar mijn appartement gebracht. Het was zo onwijs goed geregeld zeg! Ik kwam aan, zocht de desk van ESN Helga wat de studentenvereniging is hier en daar bracht een meisje me naar mijn huis samen een andere dame die blijkbaar van dezelfde school is. Hoe toevallig?! Een klein bezoekje aan de supermarkt, koffer uitpakken en internet installeren was het helemaal klaar. Ook ik ben de gelukkige eigenaresse van wifi, want dat is niet zo gemakkelijk hier maar dankzij mijn allerliefste vriendje thuis kan ik ook lekker whatsappen.

Vandaag was de eerste dag van de introductie. Veel informatie, veel onduidelijke woorden (Fins is zó moeilijk), veel gezelligheid, veel gekletst maar ook veel ongemakkelijke stiltes. Het is allemaal een beetje wennen. Ik heb twee vrouwelijke huisgenootjes uit Mexico en Moskou. Ze zijn allebei hartstikke tof en het heeft wel wat om met andere nationaliteiten te wonen. Ik ben het wel gewend om op mezelf te wonen en met Nederlandse dames, maar deze zijn toch weer een beetje anders. Één van de dames heeft nog nooit gekookt of de toilet schoongemaakt dus dat wordt interessant 🙂

Donderdag en vrijdag is ook nog introductie dus nog een keer een heleboel informatie. Vrijdagavond hebben we het eindfeest dus gaan we zien wat het Finse nachtleven ons brengt. Het eerste biertje van €4,- heb ik al gezien dus dat wordt interessant. Zaterdag ben ik vrij en hoop ik nog iets meer van de stad te kunnen ontdekken, want ik heb zelf nog niet veel meer gezien dan school en de bus plus treinstations. Zondag staat er een trip naar de Ikea gepland en kan ik eindelijk slapen met een normaal kussen en dan beginnen maandag de lessen.

Ik houd jullie op de hoogte 🙂

Mee op reis: Nikon Coolpix S9700

Dit pareltje had ik op mijn verlanglijst gezet. Mijn verlanglijstje voor Sinterklaas. Helaas viel deze nét iets buiten het budget van €25,- en kon ik deze niet tussen mijn cadeautjes vinden. Niet erg verrassend, want met zijn €170,- valt hij natuurlijk ruim buiten dat budget. Nu moet ik dus zelf nog de euro’s bij elkaar sprokkelen om deze mee te nemen naar Helsinki.

Ik wilde graag voor mijn reis een camera mee. Niet de grote spiegelreflex camera want hoe mooi die foto’s ook zijn, ik zou mezelf niet kunnen vergeven als die kapot valt in de sneeuw. Ook is die meteen weer veel groter en zwaarder om mee te nemen. Mijn telefoon heeft natuurlijk ook een camera, maar als ik daar de foto’s mee moet maken kan ik een jaar later nog wel een keer heen. Dat wordt geen succes.

Nu heb ik dus mijn zinnen gezet op een Nikon Coolpix S9700. Niet belachelijk duur, als beste uit de test gekomen van de consumentenbond en goede reviews. Dus moet ik deze week waarschijnlijk nog langs de Media Markt, want Sinterklaas is helaas allang weer vertrokken naar Spanje en komt nog lang niet terug.

 

 

De voornemens van 2014

We mogen dan al vijf dagen in 2015 zitten en zelfs al de goede voornemens van 2015 besproken hebben, ik wilde toch ook nog even (voor de zoveelste keer) terug blikken naar 2014. Het jaar waarin ik eigenlijk al mijn voornemens haalde. BAM! Dat is me nog nooit eerder gelukt.

In 2014 wilde ik: mijn propedeuse eindelijk halen en alle punten van het tweede jaar, mijn haar langer laten groeien, mijn lijst afronden en een domein aanvragen, meer dingen aanpakken en minder uitstellen, meer boeken lezen en meer gebruik maken van de sportschool. Dat waren eigenlijk zes grote punten of negen als je ze even allemaal apart van elkaar kijkt. Daarvan haalde ik er maar liefst acht! Schouderklopje waard toch?

Die propedeuse heeft me zweet, tranen en een heleboel leerwerk gekost, maar na vier keer het tentamen over doen kreeg ik eindelijk het verlossende woord dat ik hem gehaald had en dat ik dus gewoon lekker door mocht gaan met mijn studie. Ook haalde ik al mijn punten voor het tweede jaar en had ik maar één herkansing voor een tentamen te pakken. Boem! School ging erg lekker afgelopen jaar. Mijn haar dat is een verhaal apart. Ik heb mijn favoriete kapperszaak al een hele tijd niet van de binnenkant bekeken. Mijn haar is in één jaar tijd echt behoorlijk gegroeid en in plaats van één keer in de zeven weken maand stapte ik in 2014 maar vier keer de kapperszaak binnen.

Mijn lijst die rondde ik af in mei 2014. Na 1001 dagen kwam er een einde aan en had ik de helft daadwerkelijk gehaald en gedaan. Daarna vond ik het wel even mooi geweest. Weg met al die lijstjes. Wat ik dus dit jaar niet gedaan hebt is een eigen domein aanvragen en een eigen lay-out creëren.  Het idee spookt al langere tijd in mijn hoofd. Al een jaar dus, maar ik durf de stap nog niet zo goed te zetten. Het wereld wijde web vol met blogs is niet een gemakkelijke plek om origineel te zijn en ik doe nog steeds heel hard mijn best. Maar zoals jullie misschien al lazen tussen mijn goede voornemens zit deze er weer bij. Nu gaan we voor het eggie.

Ik las dit jaar zeker meer boeken, heel veel meer. Ik was even vergeten hoe fijn dat ook alweer is. Met het boekje op de bank of nog beter: in bed. Onder de dekens weggestopt en helemaal mee dromen in het verhaal. Het eerste boek van 2015 wordt in ieder geval We Are Liars. Waarschijnlijk lees ik de eerste bladzijdes in het vliegtuig.

Verder wilde ik dit jaar nog graag wat meer dingen aanpakken en wat minder uitstellen. Met de to-do lijstjes die ik dit jaar maakte heb ik veel meer afgekregen. Vooral school gerelateerde dingen kwamen niet meer op het laatste moment en ik haalde elke deadline wat overigens een erg grote verrassing was voor mij. Over dat aanpakken gesproken. Het is natuurlijk lastig om te meten, maar ik ben er wel tevreden mee. Ik ga potverdorie naar Helsinki om te studeren. Hopelijk kan ik daar ook nog wat uurtjes in een sportschool spenderen, want dat ging dit jaar aardig goed. Als we het laatste deel van 2014 even niet mee rekenen. Het laatste kwartaal van 2014 was niet mijn sterkste sport gerelateerd gezien, maar een hele verbetering ten opzichte van 2013. Dan moet 2015 wel onwijs sportief worden! Hoewel hardlopen in de sneeuw me nogal gevaarlijk (en KOUD) lijkt ga ik het toch proberen.

Dat waren mijn voornemens van 2014. Hopelijk gaat het net zo goed met mijn voornemens voor 2015. Heb jij je voornemens ook gehaald?

De doelen voor 2015

Net zoals mijn jaarverslag komen mijn doelen voor 2015 ook iets later online. Hoewel beter laat dan nooit toch?

Doelen voor 2015 bedenken waren niet heel gemakkelijk. Ik heb helemaal niet het idee dat er een nieuw jaar is. Dat we weer ‘opnieuw’ beginnen. Vorig jaar was ik me er zeer van bewust, maar ik heb het gevoel dat ik er nu een beetje omheen leef. Daarom ben ik ook iets later met mijn doelen voor 2015. Na alle hectiek van de afgelopen dagen heb ik nu weer even tijd om te ademen en te bedenken wat 2015 mij moet brengen en wat ik graag wil bereiken. Het zijn er maar vier, omdat ik toch geloof je met minder doelen meer gefocust bent.

Een stage vinden die bij mij past
Als alles goed gaat (en daar hopen we dan maar op) mag ik in september beginnen met mijn afstudeerstage. Ik moet dan tien maanden op stage en ik weet nog steeds niet zo goed welke richting ik op moet zoeken. Ik heb hier gelukkig nog wel even voor, maar ik wil wel graag een goede stage die bij mij past en wat ik ook echt leuk vind. Dat wordt nog wel even een zoektocht en dan moet ik natuurlijk ook nog worden aangenomen. Spannend dus.

Alles uit mijn tijd in Helsinki halen 
Ik wil mijn dertig ec’s halen, Lapland bezoeken, nieuwe vrienden voor het leven maken, in de sneeuw duiken, plezier maken, in de sneeuw duiken, Fins leren en andere reisjes maken tijdens mijn uitwisseling. Het is natuurlijk een once in a lifetime kans en dat beangstigd me af en toe wel.

Een tien kilometer wedstrijd lopen
Vorig jaar liep ik twee keer een wedstrijd. Een vijf en een 6,4 kilometer wedstrijd en ik ben ervan overtuigd dat ik tien kilometer ook kan rennen. Ik voelde me zoveel beter toen ik meer sportte en ik mis het energieke gevoel. Ik wil dus graag dit jaar sowieso één tien kilometer wedstrijd lopen en weer kilometers maken en bewegen.

Twee nieuwe landen/steden ontdekken
Ook ik wil graag nog meer van de wereld zien. Nu heb ik het getal laag gelaten, omdat alles wat te maken heeft met mijn Helsinki avontuur er niet bij wil rekenen. Dat betekend dat ik in het laatste half jaar nog graag twee nieuwe plekken wil zien. Welke dat zijn en voor hoe lange periode zal ik later zien. Het ligt er natuurlijk ook aan hoe dik mijn portemonnee nog is.

Een eigen domein plus lay-out. 
Dit is niet een nieuw doel, want deze stond er vorig jaar ook al tussen en tel ik dus niet mee met de vier. Toen is het me niet gelukt, maar ik wil het graag dit jaar wel proberen. Ik ben al een heleboel aan het proberen en onderzoeken, maar hier durf ik niet zo goed. Ben ik wel goed genoeg, wil ik dit echt wel? Allemaal vragen die me nog bezighouden en die ik niet zo goed van me af kan schudden.

Dat zijn mijn doelen voor 2015. Eens kijken hoe ver ik hiermee kom, want die van 2014 heb ik in ieder geval gehaald. Daar kun je vanmiddag alles over lezen. En hoe zit het met jou? Heb jij al doelen gesteld voor 2015?

Jaarverslag 2014

Dat geloof je toch niet? Het is een week geleden alle jaarverslagen online kwamen en dan kom ik er ook nog eens mee aanzetten. Eigenlijk hartstikke te laat, maar ik wilde het toch nog graag even met jullie delen. Niemand heeft het verplicht om het in 2014 te doen toch? Daarom vandaag: het grote jaarverslag van 2014 in 2015 🙂

2014 was een jaar waarin ik begon met serieus wat meer sporten. Ik werd onwijs enthousiast van de sportschool met zijn insanity en zumba lessen, ik begon ook met hardlopen en liep twee wedstrijden. Ik deed een hele maand mee aan de Blogilates kalender en dat ging onwijs goed, ik voelde me zo onwijs energiek en zat goed in mijn vel. De 4 mijl clinic’s op de atletiekbaan waren heel erg gezellig en leerzaam plus door al dat hardlopen ontdekte ik een heleboel fijne bloggers en mocht ik zelfs met één van die bloggers hardlopen!

Ik ging op vakantie naar Antwerpen met E., Londen met de zusjes en Beieren (Duitsland) met mijn ouders. Ook deden we een dagje Ameland wat voelde als een mini-vakantie.

Verder haalde ik eindelijk mijn propedeuse, kreeg ik een uitwisselingsbroertje die zaterdag alweer terug moet naar Costa Rica, ging ik naar Jochem Myjer, had ik een kitesurf les en wat was dat stoer! Werd ik 21 jaar met een heleboel cadeaus en een heerlijk feest, liet ik mijn haar groeien, was ik nog blijer met mijn kamer in Leeuwarden waar ik helaas afscheid van moest nemen, verloor ik een huisgenootje maar kreeg er een heleboel bij, bezocht ik heel vaak de bioscoop enlas een heleboel boeken.

2014 was ook het jaar van mijn zusjes die achttien werden, een diploma haalde, de eerste Koningsdag en het WK voetbal dat Nederland overnam. Straatvolleybal, een dagje Rotterdam, mijn vijf weken als een inkoop manager en natuurlijk het verlossende woord dat ik daadwerkelijk naar Finland mag.

2014 was goed voor mij. Hopelijk is 2015 net zo fijn en goed voor mij.

7 dagen tot Helsinki

Zie je deze prachtige foto hierboven?  Deze foto kreeg ik van Hanna. Hanna is een Finse dame, net zo oud als mij, woont zelf in Helsinki, studeert tourisme aan dezelfde school en zal mijn tutor zijn in Finland. Voor de kerst stuurde ze me deze foto met de mededeling dat het daar -12 was en veel sneeuw lag. Ik werd er een beetje zenuwachtig van.

Wat een koud zeg! Hoe ga ik me daarop kleden, wat neem ik mee en moet ik nog iets halen? Zijn mijn handschoenen wel dik genoeg en hoeveel mutsen zal ik daar nodig hebben. Waarom koos ik niet gewoon voor Spanje? Het is daar misschien dan nu nog geen zomer, maar het is wel iets makkelijk om je daarop te kleden dan op -20. Ik moet nog maar even langs de winkel voor extra thermokleding. Het sleutelwoord is laagjes. Heel veel laagjes. Ik heb al een paar thermos leggings en een lange hardloopbroek onder de spijkerbroek doet echt wonderen, maar ik ben benieuwd naar al die sneeuw en kou.

De koffer is ook nog lang niet ingepakt. Deze staat zelfs nog in de winkel, maar kan ik gelukkig vandaag ophalen. Hopelijk blijft hij deze keer wel mooi dicht. Ook heb ik de tip gekregen om vacuümzakken te kopen. Zo kun je ruimte besparen in de koffer en dat willen we natuurlijk allemaal. Zo kan ik nog meer spullen meenemen, want ik weet echt niet wat ik allemaal mee moet nemen voor z’n lange periode. Nog iets om goed over na te denken.

Verder is gelukkig alles geregeld. Ik heb afgelopen vrijdag mijn vakken gekozen, vandaag mijn huur betaald (AUW), ik heb een kamer en een vliegticket. De snowboots zitten dan bijna in mijn koffer en ik moet dan nog wat kleine dingen halen, maar verder ben ik helemaal klaar voor!

De laatste week in Nederland gaat in.

A little peek into my life #53

De laatste sneak peek van 2014 met een heel klein beetje van 2015. Dat gaat deze sneak peek over. De laatste week van de vakantie is voorbij gevlogen en stiekem denk ik dat deze week nog veel veel sneller gaat. De laatste week van de vakantie was heerlijk, maar tegelijk ook heel erg druk. Kijk je mee?

Maandag werkte ik de hele dag en ’s avonds werkte ik aan mijn huiswerk. De eerste keer in de vakantie. Donderdag had ik een deadline die ik helaas niet helemaal haalde, maar wat wil je als je maandag ’s avonds pas begint en dinsdag, woensdag en donderdag al gevuld zijn met andere dingen.

Dinsdag ging ik namelijk heel iets leuks doen. Ik ging samen met E. zijn broers en een vriend naar Flevonice in Biddinghuizen. Dat is een open lucht schaatsbaan van drie kilometer. De langste kunstijsbaan van Nederland en daar ging ik maar al te graag mee heen. We zijn er de hele dag geweest en aardig wat rondjes gemaakt. Ik word altijd heel erg gelukkig van schaatsen. De snelheid, de vrijheid en de rust. Eigenlijk zou ik het veel vaker moeten doen.

 

Woensdag was een hele drukke dag. ’s Morgens liep ik nog door de stad om boodschappen te doen, eind van de morgen even op bezoek bij de oliebollen bakkers en ’s middags ging ik net als vorig jaar carbid schieten. Vuurkorf erbij, thee en warme chocolademelk en een heleboel gezelligheid. Daarna gingen we eten bij vrienden, op bezoek bij E. zijn ouders, mijn ouders, vuurwerk afsteken, vuurwerk kijken en daarna een heel fijn feestje in de kroeg. Heerlijke afsluiter van 2014.

 

Donderdag was vooral gevuld met familie bezoeken en hoofdpijn. Het was gelukkig wel heel gezellig en vooral ook omdat ik zo even doei kon zeggen en ze voor het laatst kon zien voordat ik vertrek. Natuurlijk at ik die dag ook een heleboel oliebollen waardoor ik gelukkig wat minder hoofdpijn had.

Vrijdag en zaterdag waren mijn laatste dagen bij de La Place. Gek om na drie jaar afscheid te nemen van mijn toffe collega’s en werk. Ik kreeg een hele lieve kaart en een waardebon. Ik heb behoorlijk veel geleerd van mijn drie jaar bij de La Place (vooral dat je geen metalen bakjes in de magnetron moet doen) en het voelt heel gek.

Gisteren was ik weer aanwezig bij de jaarlijkse wedstrijd die ik organiseer. Alles liep op rolletjes en gelukkig was het mooi weer, want paardrijden met regen en wind is echt waardeloos. Vandaag was ik vooral opruimerig. Ik heb mijn kamer opgeruimd, de kerstspullen staan weer op zolder en ook de laatste dingen van mijn verhuizing hebben een plekje gekregen. Ik heb een hele grote to-do lijst gemaakt voor de rest van de week en ik word er stiekem wel wat bang van. Ik moet echt nog heel veel dingen doen voordat ik wegga zoals twee rapporten schrijven voor school, presentatie maken, voorbereiden en houden natuurlijk, een tentamen maken, koffer pakken en nog meer opruimen. Daar zijn dus mijn dagen mee gevuld de komende tijd. Donderdagavond ga ik nog lekker uit eten met E. en zaterdag vier ik een mini afscheidsfeestje.

Fijne week iedereen!